Modlitwa przed służeniem

Oto za chwilę przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który rozwesela młodość moją. Do świętej przystępuję służby. Chcę ją dobrze pełnić. Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia, by myśli moje były przy tobie, by oczy moje były zwrócone na ołtarz, a serce moje oddane tylko tobie. Amen.

Modlitwa po służeniu

Boże, którego dobroć powołała mnie do Twej służby, spraw, bym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach, przez dzień dzisiejszy i całe me życie, szedł tylko drogą zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Modlitwa Ministranta

Panie Jezu Chryste, Ty wezwałeś mnie, abym szedł za Tobą drogą do Ojca. Chcę iść z Tobą, chcę żyć z Ciebie. Bądź światłem, które mnie oświeca. Bądź moim Mistrzem, którego kocham, i za którym idę. Wyryj głęboko w moim sercu słowo Twoje. Naucz mnie patrzeć na Twój przykład. Napełnij mnie Twoim życiem, abym uwielbiał Ojca i służył braciom tak, jak Ty nakazałeś. Wybaw mnie od grzechu. Przełam we mnie to, co się Tobie opiera. Daj mi Ducha Twego i dozwól, aby obietnica Twoja wypełniła się we mnie. Chcę żyć przez Ciebie, z Tobą i w Tobie – w miłości Ducha Świętego ku chwale Ojca. Maryjo, Matko Kościoła, Królowo świata, bądź mi Matką na drogach mojego życia. Wyjednaj mi Matko pięknej miłości Ducha miłości, co nigdy nie ustaje, Ducha mądrości Krzyża, co wiedzie do Zmartwychwstania. Święty Tarsycjuszu – módl się za mną. Amen.

Modlitwa Ministranta Światła

Boże, nasz niebieski Ojcze, Ty uczyniłeś nas swoimi dziećmi, zapaliłeś w nas iskierkę Twego życia i dałeś nam poznać światło Twej Prawdy. Bądź uwielbiony za wszystkie Twe dary, niech wielbi Cię za nie ziemia, niebo i świat cały, niech chwałę Ci oddaje każdy żyjący człowiek. Ojcze, spraw, abym był dobrym Twoim dzieckiem, bym nosząc w sobie Twe światło, stał się światłem dla braci. Ojcze, spraw przez Jezusa Chrystusa światłość prawdziwą, która oświeca każdego człowieka na ten świat przychodzącego; jak zapalone świece rozpraszają ciemności nocy, tak niechaj nasze serca, niewidzialnym ogniem, to jest jednością Ducha Świętego oświecone, będą wolne od wszelakiego zaślepienia w grzechu, abyśmy mogli dostrzec, co się Tobie podoba i co jest pożyteczne dla naszego zbawienia, i abyśmy pokonawszy ciemności tego świata, mogli wejść do niegasnącej światłości. Ojcze, proszą Cię o to, ci, których uczyniłeś swoimi dziećmi, proszą Cię przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana i Brata, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Modlitwa Ministranta Księgi

Panie, Jezu Chryste! Dziękuję Ci za to, że uczyniłeś mnie ministrantem księgi. Czcią i szacunkiem pragnę otaczać wszelkie księgi, których słowami Kościół modli się do Ciebie. Spraw, Panie, aby moja posługa przy sprawowaniu świętych tajemnic, była uwielbieniem Twego Majestatu, a pełne miłości i wiary teksty święte zawarte w liturgicznych księgach, niech uczą mnie modlitwy pięknej i pokornej oraz wskazują drogę wiernego pójścia za Tobą. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Modlitwa Ministranta Ołtarza

Przystępuję do ołtarza Bożego, Do Boga radości i wesela mego. Boże, sądź mnie sprawiedliwie, Sprawy mojej broń, Wobec grzesznych i niezbożnych, Z rąk złośliwych zbaw. Wszak Tyś, Boże, mocą moją, Czemuś wzgardził mną? Czemu chodzę zasmucony, gdy mnie dręczy wróg? Światło Twe i prawdę Twoją, By mnie wiodły, ślij, Niech na Syjon mnie zawiodą, Do przybytków Twych. I przystąpię do ołtarza, Gdzie przebywa Bóg, Bóg, co radość w sercu nieci I wesele śle. Ufam Panu, bo na nowo, Będę wielbił Go, Jako mego Zbawiciela, Jako Boga mego. Przystąpię do ołtarza Bożego, Do Boga radości i wesela mego. Amen.

Modlitwa Lektora

Panie, oto stoję wobec wielkiej tajemnicy Twego Słowa, które mam przekazywać innym. Pomóż mi być najpierw dobrym słuchaczem i świadkiem Twego Słowa. Oczyść moje wargi od wszelkiej nieczystości, uczyń mnie swoim narzędziem, bym mógł nieść Cię ludziom w sercu, w dłoniach, na wargach. Amen.

Święto ministrantówwspomnienie św. Tarsycjusza 2021

Święty Tarsycjusz miał być akolitą Kościoła Rzymskiego. Jest to jedno ze święceń niższych, które daje prawo klerykom Kościoła Rzymsko-Katolickiego usługiwania do Mszy Świętej – a więc do zaszczytnej funkcji, którą obecnie pełnią ministranci.

Nie znamy bliżej daty jego śmierci. Przypuszcza się, że św. Tarsycjusz poniósł śmierć męczeńską za panowania cesarza Decjusza (lata 249-251 po narodzeniu Chrystusa). Było to jedno z najkrwawszych prześladowań. Chrześcijanie chętnie ginęli za Chrystusa, ale ich największym pragnieniem było, by mogli na drogę do wieczności posilić się Chlebem Eucharystii. Zanoszono im przeto potajemnie Komunię św. do więzień. Gorliwością w obsługiwaniu świętych męczenników wyróżniał się św. Tarsycjusz.

Dnia pewnego, kiedy jak zwykle niósł na sercu Wiatyk do więzienia, napotkał swoich rówieśników bawiących się na jednym z licznych placów rzymskich. Pogańscy chłopcy zaczęli wołać Tarsycjusza, by się do nich przyłączył. On zaczął uciekać przed nimi. Zaczęli go gonić. Kiedy zaś spostrzegli, że coś przyciska do piersi, chcieli zobaczyć co niesie i siłą mu to wydrzeć.

Bohaterski chłopiec bronił swego skarbu. Wówczas zgraja przewróciła go na ziemię, zaczęli go kopać i bić, rzucać nań kamieniami. Dopiero przypadkowo przechodzący żołnierz, także chrześcijanin, miał chłopca uwolnić i bandę rozegnać. Zaniósł Tarsycjusza do domu, gdzie ten niebawem zmarł.

Najświętszy Sakrament ze czcią odniesiono do kapłana katolickiego. Ciało Świętego zostało pogrzebane na cmentarzu św. Kaliksta obok szczątków papieża św. Stefana I, który w kilka lat po nim poniósł śmierć męczeńską (257 r.). Papież św. Damazy I męczeństwo św. Tarsycjusza opisał wierszem. W 1675 roku relikwie Świętego przeniesiono z Rzymu do Neapolu, gdzie spoczywają w bazylice św. Dominika w osobnej kaplicy. W tymże ołtarzu znajduje się krzyż, z którego Pan Jezus miał przemówić do św. Tomasza z Akwinu: „Dobrze o Mnie napisałeś, Tomaszu. Jaką nagrodę chcesz za to otrzymać?” Na to miał odpowiedzieć św. Tomasz: „Chcę tylko Ciebie, Panie, i nic więcej!”

Trumienka z częścią relikwii św. Tarsycjusza jest także w salezjańskim kolegium w Rzymie przy Via Appia Antica. We Włoszech Święty nasz cieszy się czcią szczególną jako patron kółek eucharystycznych, czy tak zwanych „Kółek małego kleru”. Święty był także na początku naszego wieku patronem kandydatów do Włoskiej Młodzieży Akcji Katolickiej. W Polsce jest on znany przede wszystkim jako patron ministrantów. W 1939 roku architekt Rossi wystawił ku czci św. Tarsycjusza w Rzymie piękną świątynię. W słynnym na cały świat muzeum w Luwrze można podziwiać przepiękną rzeźbę, przedstawiającą świętego młodzieńca w chwili jego męczeńskiej śmierci, dzieło A. Falguiere. Jednak najszczególniejsze nabożeństwo do św. Tarsycjusza miał głośny kardynał angielski, Wiseman, który Świętemu poświęcił osobny utwór poetycki: „Fabiola”, napisany w 1855 roku.

Modlitwa do św. Tarsycjusza

Święty Tarsycjuszu, Patronie i wzorze nasz,

Ty niosłeś Jezusa na sercu i w sercu jako największy swój skarb.
Cześć i miłość Jezusa promieniowały z Twego oblicza
i dla Niego oddałeś radośnie swe młode życie.
I my zawsze chcemy nosić Jezusa w swym sercu,
chcemy ze skupieniem,
z czcią i miłością chodzić wokół Jego ołtarza.
Chcemy nieść Jezusa do domu,
do szkoły i wszędzie przez dobry przykład.
Pomóż nam i spraw,
abyśmy całym życiem tylko Jemu służyli
i do Niego należeli teraz i na wieki.
Amen.

1. Przyklęknięcie
– oznaka uwielbienia i adoracji
– przyklękamy zawsze na prawe kolano i nie robimy przy tym nic innego (np. znaku krzyża)
– przyklękamy tylko przed Najświętszym Sakramentem.
 
2. Ukłon
– wstępuje przyklęknięcie
– wykonujemy go przekazując znak pokoju
 
3. Gesty rąk
– ręce złożone
– znak krzyża
– uderzenie w pierś
– podanie ręki (na znak pokoju)
Gesty muszą być wykonywane, powoli, starannie na chwałę Bożą. Po tym, jak je wykonujesz, można poznać Twoją miłość do Chrystusa.

• ABSOLUCJA – (rozgrzeszenie) – udzielane przez kapłana w sakramencie pokuty odpuszczenie grzechów.
• ADORACJA – oddanie czci, uwielbienie, uniżenie się przed Bogiem, hołd oddawany Bogu.
• AKOLITA – posługujący w liturgii (przygotowuje ołtarz i dary ofiarne oraz pomaga w Rozdawaniu Komunii św. i udzielaniu Komunii chorych).
• AKOLITKI – lichtarze z płonącymi świecami używane w czasie czytania Ewangelii oraz w procesjach niesione obok krzyża.
• ALBA – długa, biała spodnia szata liturgiczna (kapłana i służby liturgicznej w czasie liturgii), symbolizująca łaskę chrztu św.
• ALUMN – student Seminarium Duchownego (częściej używa się określenia kleryk).
• AMBONA – miejsce do czytań biblijnych oraz wygłaszania homilii (kazań), dziś najczęściej pulpit zwany ambonką usytuowany w prezbiterium.
• AMPUŁKI – są to naczynia liturgiczne w kształcie małych dzbanuszków w których podaje się wino i wodę do mszy św.
• ANIOŁ PAŃSKI – modlitwa odmawiana rano, w południe i wieczorem dla uczczenia Wcielenia Bożego i macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny.
• ANTYFONA – refren rozpoczynający i kończący psalm w liturgii godzin, używany też podczas Mszy św. i w nieszporach.
• APOKRYFY – księgi wczesnochrześcijańskie tematycznie związane z Pismem św. (często zawierają opisy z życia Pana Jezusa).
• APOSTOLAT – urząd głoszenia Ewangelii i posługa sakramentalna (duchownego), w przypadku świeckich – czynne zaangażowanie w Kościele poprzez przykład życia i modlitwę.
• APSYDA – półkolista wnęka w ścianie kościoła lub kaplicy, zwykle w niej miejsce na tabernakulum lub krzesła dla kapłana.
• ARCHIDIECEZJA – jednostka terytorialna administracji kościelnej.
• ARCYBISKUP – tytuł biskupa stojącego na czele archidiecezji (metropolii).
• ASPERSJA – liturgiczne pokropienie wiernych wodą święconą jako przypomnienie chrztu, jego skutków i zobowiązań.
• ASYSTA – diakon lub dwaj diakoni towarzyszący biskupowi bądź kapłanowi w uroczystej celebracji.
• AUREOLA – koło otaczające głowy świętych (symbolizujące świętość).
• BALDACHIM – ozdobny daszek lub ozdobna osłona z materiału nad godnymi czci miejscami i osobami, przede wszystkim jako osłona niesiona nad Najświętszym Sakramentem.
• BAPTYSTERIUM – wolno stojąca kaplica chrzcielna lub element dawnych kościołów biskupich, w kościołach parafialnych przeważnie tylko chrzcielnica.
• BAZYLIKA – w sensie architektonicznym – kościół wielonawowy (nawa główna wyższa od naw bocznych), basilica minor – tytuł nadawany znaczniejszym kościołom.
• BEATYFIKACJA – uznanie za błogosławioną, osobę zmarłą w opinii świętości (poprzedzone procesem beatyfikacyjnym)
• BIBLIA – Pismo Święte – zbiór ksiąg napisanych pod natchnieniem Ducha Świętego zawierających słowo skierowane do ludzi przez Boga.
• BIERZMOWANIE – sakrament wtajemniczenia chrześcijańskiego, w którym człowiek otrzymuje w szczególny sposób Ducha Świętego.
• BINACJA – dwukrotne odprawianie Mszy św. jednego dnia (prawa binacji udziela Biskup).
• BIRET – nakrycie głowy duchownych katolickich.
• BISKUP – zwierzchnik Kościoła lokalnego (diecezji), który przewodniczy wspólnocie wiernych mocą bezpośredniego apostolskiego pełnomocnictwa.
• BŁOGOSŁAWIEŃSTWO – życzenie uzyskania specjalnej przychylności Bożej dla jednostki, wspólnoty lub rzeczy przez odpowiednie słowa i towarzyszące im gesty sakralne, modlitwa nad rzeczą lub osobą w celu uproszenia pomocy od Boga.
• BREWIARZ – księga do odprawiania modlitwy uświęcenia dnia (liturgii godzin) przez duchownych i świeckich.
• BURSA – sztywna torebka do zawieszenia na szyi, na naczynie z Komunią chorych.
• CARITAS – czynne praktykowanie chrześcijańskiej miłości bliźniego lub organizacja dobroczynna działająca w Kościele.
• CELEBRANS – osoba przewodnicząca zgromadzeniu liturgicznemu (najczęściej kapłan).
• CEREMONIARZ – osoba przygotowująca i koordynująca różne posługi oraz dbająca o spokojny, harmonijny przebieg uroczystości.
• CHORAŁ – oficjalny śpiew Kościoła (jednogłosowy), lub księga zawierająca śpiewy liturgiczne.
• CHRZEST – pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament, uwalnia od grzechu pierworodnego i wszystkich innych grzechów i włącza do Kościoła.
• CHRZEŚCIJAŃSTWO – religia założona przez Jezusa Chrystusa. W ciągu wieków swej historii rozpadło się na: Katolicyzm, Prawosławie, Protestantyzm.
• CIEMNICA – miejsce w kościele gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament w noc z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek.
• CINGULUM – pasek służący do przepasywania alby, element stroju liturgicznego.
• CREDO – wyznanie wiary (łac.. credo – wierzę).
• CUSTODIA – (kustodia) – naczynie, w którym przechowuje się Najświętszą Hostię do wystawienia w monstrancji.
• CYBORIUM – puszka (naczynie) do przechowywania Eucharystii pod postacią chleba.
• DARY OFIARNE – rzeczy i akty wewnętrzne, które człowiek składa Bogu w czasie Mszy św. Przede wszystkim są to dary chleba i wina, które oznaczają wszelką ofiarę człowieka.
• DZWONKI OŁTARZOWE – pojawiły się w liturgii w wieku XIII, zwracają uwagę wiernych na zmianę postawy liturgicznej, zwołują lud i wielbią dźwiękiem Boga.
• HOMILIA – (kazanie) jest to słowo kapłana skierowane do wiernych na tle usłyszanych czytań biblijnych.
• HYMN – uroczysta pieśń śpiewana na cześć Boga lub świętych.
• KIELICH – jest to naczynie liturgiczne w którym w czasie mszy św. składa się wino do konsekracji.
• KOMŻA – krótsza szata liturgiczna, zawsze koloru białego; od IX wieku strój ministranta.
• KUSTODIA – jest to mała puszka, w niej przechowuje się Najświętszą Hostię przeznaczoną do monstrancji.
• LEKCJONARZ – księga zawierająca czytania biblijne na poszczególne dni w roku.
• MINISTRANT – członek ludu Bożego, który w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełnia posługę pomocniczą w sposób określony przepisami Kościoła.
• MONSTRANCJA – przedmiot liturgiczny w którym umieszcza się Hostię celem adoracji lub procesji.
• ODPUST PARAFIALNY – uroczystość, w której parafia w sposób szczególny czci swego Patrona.
• OŁTARZ – jest to stół na którym składa się Najświętszą Ofiarę i przy którym rozdziela się Ciało Pańskie.
• ORACJA – uroczysta modlitwa odmawiana przez kapłana w imieniu wiernych.
• ORNAT – wierzchnia ozdobna szata liturgiczna kapłana odprawiającego Mszę św.
• PALKA – służy do nakrycia kielicha mszalnego; kwadratowy kawałek usztywnionego płótna.
• PASCHAŁ – świeca symbolizująca Zmartwychwstałego Chrystusa.
• PASTORAŁ – ozdobna laska używana przez biskupa jako symbol posługi pasterskiej otrzymanej od Chrystusa.
• PATENA – naczynie liturgiczne, na którym składa się w czasie Mszy św. chleb do konsekracji.
• PREZBITERIUM – część kościoła, w której znajduje się ołtarz główny.
• PROCESJA – uroczysty pochód religijny połączony ze śpiewem.
• RESPONSORIUM – powtarzane wersety psalmu stanowiące odpowiedź człowieka na Słowo Boże.
• SANCTISSIMUM – łacińska nazwa Najświętszego Sakramentu.
• SŁUŻBA LITURGICZNA – zespół ludzi, chłopców i dziewcząt, którzy w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełniają posługę w sposób określony przepisami Kościoła.
• STUŁA – część stroju liturgicznego – znak władzy kapłańskiej.
• ŚWIĄTYNIA – miejsce gdzie Bóg jest szczególnie obecny i czczony.
• TABERNAKULUM – miejsce w kościele, w którym przechowuje się Najświętszy Sakrament
• WELON NA KIELICH – tkanina (chusta), którą nakryty jest kielich do momentu przygotowania darów ofiarnych; ponownie kielich nakrywa się tym welonem po Komunii św.
• WIERNOŚĆ SŁOWU – dobry ministrant to taki który w życiu codziennym dotrzymuje Panu Bogu i ludziom obiecanego słowa.
• WODA ŚWIĘCONA – jest wodą pobłogosławioną przez kapłana, przeznaczoną do czynności liturgicznych.